790 648 640

Medyczne konopie w leczeniu nadpotliwości

Nadpotliwość jest dość krępującą przypadłością, ponieważ może znacznie obniżyć jakość życia pacjenta. Nie chodzi tylko o aspekty społeczne, ale i zdrowotne: wyniszczające objawy fizyczne, stygmacja społeczna, ograniczone możliwości życiowe…

Czym jest nadpotliwość?

Nadpotliwość w praktyce oznacza po prostu pocenie się w ilości przekraczającej tę wymaganą do fizjologicznej termoregulacji. Często przyczyna jest pierwotna bądź wtórna do innych chorób.

Rodzaje nadpotliwości

W medycynie wyróżniamy dwa rodzaje tej przypadłości.

  • Ogniskowa – która dotyka głównie okolic dłoni, stóp, pach
  • Uogólniona – występuje zdecydowanie rzadziej i objawia się rozproszonym poceniem się całej skóry.

Leczenie nadpotliwości – metody

W wielu przypadkach okazuje się, że obecne metody leczenia często okazują się niezadowalające. Dotyczy to szczególnie osób, które cierpią na uogólnioną nadpotliwość. Różnorodne kosmetyki, suplementy czy nawet leki na receptę nie zawsze się sprawdzają. Medycyna oferuje bardziej innowacyjne rozwiązania takie jak np. stosowanie chlorku glinu, doustne leki antycholinergiczne, jonoforezę czy nawet wstrzyknięcie toksyny botulinowej, a nawet wycięcie gruczołów potowych. To z kolei może mieć szkodliwy wpływ na jakość życia pacjenta i wywoływać zbyt wiele skutków ubocznych. Lekarze z Kliniki Dermatologii i Alergologii Uniwersyteckiego Szpitala w Monachium postanowili sprawdzić czy zastosowanie medycznych konopi w nadpotliwości zredukuje objawy choroby. Wyniki swoich badań opublikowali w prestiżowym czasopiśmie Journal of Dermatological Treatment.

 

Czy medyczne konopie pozwalają wyleczyć nadpotliwość?

Badanie przeprowadzone w 2021 rok przez lekarzy z Kliniki Dermatologii i Alergologii Szpitala Uniwersyteckiego w Monachium, wykazało, iż dzięki stosowaniu kannabinoidów, pacjent zaobserwował zmniejszenie mierzonej ilości potu i znaczna poprawę samopoczucia psychicznego. Oznacza to, że konopie medyczne mogą być skuteczne w tego typu terapiach, ale wymagają dalszych, wysokiej jakości badan klinicznych. Przedstawiony przypadek dotyczył 28-letniego mężczyzny, który nie miał wcześniejszych schorzeń i cierpiał na uogólnioną nadpotliwość już od okresu dojrzewania. Objawy koncentrowały się na czole, klatce piersiowej i szyi. Pacjent stosował różne metody leczenia, ale żadne z nich nie przyniosły poprawy. Co więcej, choroba spowodowała znaczne obniżenie jakości życia, prowadząc do stanu depresyjnego. Operacja została wykluczona ze względu na zbyt rozległy obszar objęty nadmierną potliwością.

Konopie w leczeniu nadpotliwości – jak wyglądało badanie?

Wspomniany pacjent w pierwszym miesiącu otrzymywał medyczne konopie (dronabinol – izomer tetrahydrokannabinol THC) w kroplach 25 mg/ml w rosnących dawkach do sześciu kropli (5mg) trzy razy dziennie. W drugim miesiącu leczenie polegało na wdychaniu medycznej marihuany 0,5g/dobę (Pedanios 8% THC, 8% CBD) przez 2 tygodnie, a następnie 0,5g/dobę (Pedanios 20% THC, 1% CBD) przez 2 tygodnie codziennie używając waporyzatora.

Konopie w leczeniu nadpotliwości – efekt

W trakcie badania subiektywne i obiektywne samopoczucie pacjenta poprawiło się, u chorego stwierdzono redukcję ilości wydzielanego potu i znaczną poprawę jakości życia. Co najważniejsze, jest to metoda nowatorska, niedroga i mało inwazyjna. Zdecydowanie nastąpiła poprawa odczuwanego dyskomfortu z ciężkiego do umiarkowanego.

Kto może stosować leczenie konopiami medycznymi?

W ostatnich latach leczenie kannabinoidami (medycznymi konopiami) zyskało akceptację jako skuteczne metody leczenia w świecie nowoczesnej medycyny. Badania nad medycznymi konopiami i ich skutecznością wciąż trwają. Podobnie wygląda to z akceptacją społeczną, coraz więcej osób, w tym lekarzy przekonuje się do stosowania tego typu metod. Obecnie liczne źródła spoza medycyny opartej na dowodach donoszą o leczeniu nadmiernej potliwości medycznymi konopiami. Z drugiej strony istnieje brak randomizowanych badań klinicznych, które ten efekt by potwierdzały. Niewątpliwie, medyczne konopie mają potencjał jako terapia o niskich skutkach ubocznych i dobrej tolerancji, szczególnie w przypadkach, opornych na leczenie.